CILICICIUM

CILICICIUM

vestis gehus ex hircorum sive caprarum pilis contextum, quae tonsura quod primum in Cilicia instituta, facta inde appellatio est, ut Varro auctor est, l. 2. de R. R. in fine. Usus eorum potissimum in castris, item in navibus. Quo illud virgilii pertinet, l. 3. Georg. v. 311.

Nec minus interea barbas incanaque menta

Cinyphii tondent hirei, setasque comantis

Usum in castrorum, et miseris velamina nautis.

Asconius in 3. Verrin. Cilicia, texta in castrorum usum, atque nautarum. Porro lugentium et paenitentium vestes apud Ebraeos, quos 70. Interpp. σάκκους appellant, vetus Interpres Latinus saepe Cilicia interpretatur: neque enim dubium est, hirtas et ex pilis contextas fuisse; talia autem Cilicia vel Cilicina appellabantur: quare et δέῤῥεις τρίγας Exodi, c. 26. v. 7. idem interpres sage Cilicina; et σάκκον τρίχινον Apocalyps. c. 6. v. 12. Saccum Cilicium vertit. Qui locus id quoque indieat, nigros fuisse hos saccos, sive Cilicia. Et vero hic color maestos plangentesque maxime decet. Prudentius, Hymnô 7. ieiunantium, de Ninevitico iustitio agens, v. 151.

Squalent recinctâ veste pullati patres,

Setasque plangens turba sumit textiles,

Impexa villis virgo bestialibus.

Alcimus Avitus, cum idem argumentum tractat, l. 4.

Mollibus abiectis, Cilicum dant tegmina setae.

I. e. ciliciis induuntur. Ceterum sacci a formâ (angusti enim et minime fluctuantes erant) Cilicia a materia, Pilis videl. caprarum dicebantur. Quare tunica saccea, sive saccinea, et tunica Cilicia, de eadem, B. Hieronymo dicitur, in vita Hilarionis sub finem; tali enim ille sanctus usus fuerat. Et ita ferme solebant vestiri, qui plane renunciâssent saeculo, propositumque serverius sequerentur, qui et Ascetoe et Monachi appellati, quibus maxime conveniebat haec vestis: cum monachus non doctoris, sed plangentis officium habeat; qui se, vel mundum lugeat, et Domini pavidus prastoletur adventum, ut idem Hieronymus alibi scribit. Paulinus Nolanus, in obitum Celsi, v. 451.

Si modo lugentem gravis hirtô tegmine saccus

Caprigenûm setis dum teget, et stimulet.

Ubi et saccum et setas, sive pilos caprinos habes, ex quibus

Cilicia contexta erant. Quamquam Ciliciorum nomine omnes hirtas vestes comprehendi existimem, licet de aliis etiam, quam caprinis pilis contextae essent, ut Camelorum, qualis Ioannis Baptisiae fuit, item discipulorum B. Martini; de quibus Severus Sulpitius, in vita eius, c. 7. Plerique camelorum setis vestiebantur; mollior ibi habitus pro crimine erat. Utebantur autem Ascetae hirtis eiusmodi vestibus, atque in iis cubabant etiam, ut coercerent carnem, et ad Orationes vigilantiores essent. Paulinus de Ioh. Baptista,

Vestis er at curvi setis contexta cameli,

Contra luxuriam molles duraret ut artus,

Arceretque graves compunctô corpore somnos.

Nic. Lioydius. Ad vocis etymon respiciunt Glossae Basil Κιλίκια τράγοι ἀπὸ Κιλικίας δασεῖς πάνυ γὰρ.ἐκεῖ ἁπερέχουσι οἱ τοιοῦτοι τράγοι, ὅθεν καὶ τὰ ἐκ τρικῶν συντιθέμενα Κιλίμια κέγονται, Cilicia hirci sunt e Cilicia villosi: ibi enim istiusmodi hrcorum eximia vis est; unde et quae e pilis contexuntur, Cilicia vocantur. Nempe, ut dictum, de pilis capratum istiusmodi velamenta fiebant. Hesychius, τὰ ἐξ αἰγείων τριχῶν συντιθέμενα κιλίκια. Unde patet Servium cum entonibus male cilicia confundere; Cum ait, de ciliciis poliuntur loricae et teguntur tabulata turrium, ne iactis facibus ignis possit adhaerere. Centonibus enim, qui ex lana erant coacta, neque ferro solum, sed et igni, resistebant, id fiebat, At cilicia laxe suspensa obtendebantur ad telorum iactum. Sisenna apud Nonium, Puppes acetô madefactis centonibus integuntur, quos supra per petua classi cilicia obtenduntur; adde, et laxe suspensa: Ita enim non firmitate solumsuâ, sed et laxitate, adversum tela valebant, quia molliter exceptum eorum iactum reddebant inutilen. Sed et ad facienda tentoria aliquem Ciliciorum fuisse usum, apud Scenitas Arabes, ex Plinio discimus. Porro nautae tunicas ex ciliciis induebant: Unde Virg. loc. cit.

---- ---- Setasque comantes

Castrorum in morem et miseris velamina nautis etc.

Vide Salmas. Exercitation. Plin. ad Solin. p. 488. 489. Savaronem ad Sidonium Apollinarem, l. 4. Ep. 24. et Haeftenum. Paulinus, l. 2. de. vita Martini, de Cilicio Monachorum sic canit:

Quin et contextô setis coopertus amictu

Exesa assiduô compunxit acumine membra,

Ut tereret tenuem vestis nimis aspera pellem

Et cutis extentis stimulis attacta paveret;

apud Car. du Fresne Glossar. ubi addit Graecos recentiores centones ac feltra, quibus machinas suas tegebant, quo ab igne Graeco tutae essent, Κιλίκια quoque et Κιλιάκια appellitâsse, ex Procopio, Persicor. l. 2. c. 26. et Tacticis Leonis Passim. Nec omittendu, Massalianos olim Haereticos, Synodo Oecumen. III Ephesinâ damnatos, Cilicium palam affectâsse: quam illorum hypocrisin arguens Epiphanius Haer. 80. Ε῎δει δὲ, ait, τὰ τῆς ἁγίας παρθένου μητρὸς ἡμε̑ν τῆς Ε᾿κκλησίας ὑπάρχειν τέκνα σεμνὰ οἰκουρὰ, Θεῷ λατρεύοντα χρυφίως τῷ εἰδότι τὰ κρύφια, καὶ ἀποδιδόντι εν τοῖς φανεροῖς, κατὰ τὸ γεγραμμένον, καὶ εὐχημόνως διὰ τοὺς ἔξω καὶ μὴ βούλεςθαι λαβεῖν ἀπὸ τῶ ὁρώντων τὸν μιςθὸν, καὶ τὴν χάριν. ἀλλότριον γάρ ἐςτιτῆς καθολικῆς ´ἐκκλησίας σάκκοω προφανής. Oportebat autem sanctae Virginis Matris nostrae Ecclesiae liberos esse honestos, domum servantes, Deoque qui abdita novit, et palam praemia reddit, uti scriptum est, in abdito servientes: idque decenter propter exteros; adeo ut nullam ab intuentibus mercedem aut gratiam exspectarent. Est enim alienum a Catholica Ecclesia Cilicium palam prae se ferre. Certe et Cassianus, Institution. l. 1. c. 1. sapere superbiam et nullum corpori afferre emolumentum, impedire item laborantem, neque suô tempore in usu fuisse, nisi apud paucos, refert etc. Vide Forbesium, Institutionum Historico Theologic. l. 2. c. 8. §. 6.